Klatki na sekundę

Olla

Podniebna Poczta Kiki / Majo no Takkyuubin
1989
reżyseria: Hayao Miyazaki
scenariusz: Hayao Miyazaki (na podstawie książki Eiko Kadono)
muzyka: Joe Hisaishi
studio: Ghibli

Kiki to czarownica, córka czarownicy. W wieku lat 13 musi opuścić dom rodzinny i poszukać sobie pracy w innym mieście, ponieważ takie prawa rządzą życiem kobiet w tej profesji. Dziewczynka ubiera workowatą sukienkę w kolorze czarno-fioletowym, na głowę zakłada kokardę i odlatuje na miotle. Zabera ze sobą niewiele ponad sarkastycznego kota i podręczne radio.

W nowym mieście musi na siebie zarabiać. Dzięki umiejętności latania na miotle może założyć "Podniebną Pocztę", czyli firmę specjalizującą się w dostarczaniu małych przesyłek na dość duże odległości. Samodzielne życie wiąże się jednak z wieloma wyrzeczeniami - Kiki nie będzie mogła sobie pozwolić na przyjemności, których mają w nadmiarze inne dzieci w jej wieku.

Jak dla mnie jeden z najpiękniejszych filmów w dorobku Miyazakiego, poruszający kwestie talentu, dorastania, znajdowania w życiu sensu, jaki daje siłę do działania. Wokół dziewczynki pojawia się też móstwo dobrych ludzi o ciekawych charakterach.

Poza tym można się napatrzeć na cudowne pejzaże. Miasto, w którym zamieszka Kiki, łączy w sobie cechy m.in. Sztokholmu, San Fransisco, Monachium, greckich miejscowości nadmorskich. Nie muszę chyba pisać, że Miyazaki jak zwykle daje mi powód do zachwytu nad samym obrazem i ruchem. Pamiętam, że w Kiki szczególną uwagę zwróciłam na montaż. Finałowa scena, gdy Kiki próbuje się wznieść na miotle, jest majstersztykiem w budowaniu napięcia.

Warto wspomnieć, że fabuła filmu została oparta na książce dla dzieci autorstwa Eiko Kadono. Nie czytałam, ale ponoć Miyazaki swoim sposobem wprowadził kilka zmian. Tak czy inaczej film ogromnie lubię, cenię, znajduje się on na mojej topliście.