Klatki na sekundę

martencja

Piękna i Bestia / Beauty and the Beast 1991
Reżyseria: Gary Trousdale, Kirk Wise
Scenariusz: Roger Allers, Linda Woolverton i inni
Muzyka: Alan Menken
Studio: Disney

Film, jak wiele ze studia Disneya, o tym, że "the true beauty is found within". Oraz że kobiety pociągają nieokrzesani brutale:P (nie oczekujcie ode mnie "porządnych" streszczeń. Organicznie niezdolnam;))

Po obejrzeniu teatralnej wersji "Pięknej i Bestii" wraz z rodzinką postanowiliśmy przypomnieć sobie oryginał (oprócz mojego Taty, który stwierdził, że nigdy filmu jednak nie widział, to i nie miał sobie czego przypominać). Nigdy nie był to jeden z moich ulubionych filmów Disneya, no ale swój urok ma.

Po seansie moja Mama i siostra stwierdziły, że bez sensu było to, ze Bestia zmienił się z powrotem w człowieka: a może Belli właśnie odpowiadał ten typ urody? W końcu w takim Bestii się zakochała, a ten nagle okazuje się być zupełnie innym!;) Poza tym zastanawialiśmy się, jak to możliwe, że mieszkańcy miasteczka nigdy się nie zorientowali, że w pobliskich lasach stoi takie wielkie zamczysko:) I jeszcze jedna kwestia, która mnie zawsze zastanawiała: jak tam płynął czas, kiedy działało zaklęcie? Jeżeli normalnie, to po pierwsze, jak można tak surowo karać jedenastolatka (tak wynika z tego, że róża miała kwitnąć 10 lat i zwiędnąć na jego 21. urodziny), a po drugie, skąd się wzięły w zamku dzieci, a konkretnie Filiżanek? A jeżeli nie płynął czas, to dlaczego czarownica powiedziała, że róża będzie kwitnąć do 21. urodzin? Jak nie płynie czas, to się nie ma urodzin;] Wiem, wiem czepiam się, ale już to kiedyś napisałam - jak człowiek wiele razy obejrzy jeden film, to potem mu takie refleksje przychodzą do głowy;]

M.

Olla

martencja

Olla

Na to wychodzi, że nierówny. Tzn. pod względem teł - bo animacja jest pierwszorzędna. Wydaje mi się, że przez pewien czas u Disneya zwracano uwagę bardziej na animację niż na scenografię - "Mała syrenka", "Piękna i Bestia" - to wszystko sympatyczne filmy, ładne, ale tła wyglądają ni to realistycznie, ni to właśnie jak piszesz - kiczowato-dziecinnie (choć w niektórych przejawach mi się to właściwie podoba). Nie ma żadnej zdecydowanej myśli przewodniej. Bardzo widać, że dopiero od Aladyna się zaczęło projektowanie na całego, razem z postaciami. Same postaci są też bardzo do siebie podobne w MS i PiB, właściwie można je przenieść z jednego filmu do drugiego i nikt by nie zauważył, że nie ten świat. Ewentualnie jestem w stanie sobie wyobrazić Jasmine w "Pięknej i Bestii", ale np. postać Herkulesa w "Aladynie" i na odwrót... nie za bardzo. Zupełnie inna bajka.

A jeśli chodzi o Richardsa, to mu się wszystko podoba;)
Niektóre kadry mi się podobają, niektóre nie... Bywają ładnie malowane, ale kompozycja często wszystko psuje, jakieś poobcinane w bezsensownych miejscach fragmenty luster, stołów, ogólnie bije od tego kompozycyjna bylejakość. Tzn. bywają przypadki, że trzeba wziąć pod uwagę przesuwanie się kadru i nie oceniać tła jako nieruchomy obraz - ale nawet biorąc to pod uwagę... hmmmm... Duży niedosyt. Już nawet w takich "Gumisiach" bywały tła na podobnym poziomie. Zwłaszcza w porównaniu z konceptami, które pokazuje Bacher i z jego ciekawymi propozycjami, żeby się odnieść do malarstwa tamtej epoki, np. Fragonarda.